به گزارش مشرق، دیدار یک چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۲ مکزیک بین فرانسه و برزیل برگزار شد. قهرمان اخیر یورو برابر پادشاهان رومانتیک فوتبال قرار می‌گرفت. این بازی برای همیشه در خاطره‌ها باقی ماند. ۱۶ سال از آخرین قهرمانی برزیل می‌گذشت که به همراه پله و توستائو با فتح جام ژول ریمه به دست آمد. مردم برزیل امیدوار بودند بتوانند در قاره آمریکا جشن قهرمانی بگیرند. پس از حذف برزیل در مرحله یک چهارم نهایی دوره گذشته برابر ایتالیا دوباره سوکراتس و جونیور در تیم ملی حضور یافتند. بازیکن بزرگی همچون زیکو نیز سلسائو را همراهی می‌کردند اما او به خاطر نبودن در شرایط مناسب بازی را از روی نیکمت شروع کرد. در فرانسه ستاره‌هایی همچون میشل پلاتینی و آلن ژیرس حضور داشتند.
بازی در هوای ۴۵ درجه سانتی‌گراد با حضور ۶۵ هزار تماشاگر آغاز شد. برزیل می‌دانست برای پیروزی باید از مانوئل آموروس عبور کند اما بر خلاف انتظار نخستین ضربه برای فرانسوی‌ها بود. هافبک‌های این تیم با پاس‌های کوتاه و نرم خود برزیلی‌ها را کلافه کرده بودند. همکاری پلاتینی و ژیرس در میانه میدان فوق العاده بود. با این حال برزیل صاحب موقعیت شد و پس از حمله‌ای که به گل ختم نشد زردپوشان ناگهان کنترل بازی را در اختیار گرفتند و توانستند بازی دلخواه خود را به نمایش بگذارند. ژوسیمار با پاس‌های بلند و قدرتمندش هواداران را به وجد می‌آورد. حمله‌های برزیل بالاخره نتیجه داد و گارکا در دقیقه ۱۷ گلزنی کرد. بازی ادامه پیدا کرد و حمله‌ها ادامه یافت. فرانسوی‌ها به نظر می‌رسید در بازی محو شدند و نمی‌توانستند بازی منسجمی به نمایش بگذارند. پلاتینی در جایگاه اصلی خود قرار نداشت و دائما انتقاد می‌کرد. فرانسه در شرایط بدی قرار داشت.
هر چقدر زمان به پایان نیمه اول نزدیک می‌شد فرانسه سعی می‌کرد از سمت چپ به محوطه جریمه برزیل نفوذ کند. در یک حمله دو بازیکن آبی‌ها به هم برخورد کردند و توپ به پلاتینی رسید. همه چیز برای گلزنی فراهم بود. او به راحتی توانست دروازه برزیل را در دقیقه ۴۱ باز کند.
در نیمه دوم شرایط خاصی حکم‌فرما بود. موقعیت‌های گل وجود داشت اما دروازه‌ها باز نمی‌شد. سپس خستگی در بازیکنان دیده شد. با گذشت زمان فشار برزیل بیشتر شد. زیکو به میدان رفت تا شرایط را بهبود بخشد. در ۱۵ دقیقه پایانی هر دو تیم نهایت تلاش خود را کردند تا بازی به وقت های اضافه نکشد. با این حال توپی از خط دروازه‌ها عبور نکرد.
در نیمه اول وقت‌های اضافه دو تیم بازی تهاجمی به نمایش گذاشتند و ۱۵ دقیقه دوم نیز شرایط مشابه بود و دو تیم چیز جدیدی برای ارائه نداشتند. فرانسه در ضد حمله‌ها پیشتاز بود. ژیرس نتوانست از آخرین فرصت بهره ببرد و برنده باید در ضربات پنالتی مشخص می شد.
سوکراتس نخستین ضربه را زد اما باتس توانست ضربهاش را مهار کند. از طرفی استوپیرا دروازه برزیل را باز کرد. دوباره نوبت به سلسائو رسید. باتس تمام تلاش خود را کرد تا ضربه آلمائو را مهار کند اما این اتفاق نیفتاد. در ادامه آموروس بازی را ۲ بر یک کرد. سپس زیکو با خشم دروازه باتس را فرو ریخت. بلون می‌توانست با باز کردن دروازه اسکار قهرمان بازی شود اما ضربهاش به تیرک برخورد کرد. با این حال توپ به سر دروازه‌بان برزیل برخورد کرد و از خط رد شد. گل صحیح بود؟ ادینیو به آن اعتراض کرد اما داور گل را قبول کرد. فرانسه ۳ بر ۲ در پنالتیها پیش افتاد. برانکو گلزنی کرد و نوبت به پلاتینی رسید و در نهایت تعجب همگان ضربهاش از بالای دروازه عبور کرد. آیا دوباره فرانسه در پنالتیها شکست می‌خورد؟ بالافاصله جولیو سزار ضربهاش را به دیرک زد. سپس نوبت به فرناندز رسید و او توانست دروازه برزیل را باز کند تا فرانسه ۴ بر ۳ پیروز شود. تصویر پایانی پلاتینی را نشان می‌داد که زانوهای فرناندز را در آغوش کشیده بود. در مقابل زیکو پیراهنش را عوض کرد و به تنهایی به سمت رختکن کرد.
